تا قــاف ِتـو ای عشـق پریــدن نتوانم
از غنچه ی لـب های تو چیـدن نتوانم

از فاصـله بیـــزارم و با حوصـله درگیر
نزدیـک شَــَوم کاش ، رسـیدن نتوانم

با ناخـنِ عشقــم بکَنَـم کوه غـمت را
هرچند! ... ز لعل تو چشـــیدن نتـوانم

زندان نَرَوی یوسـفم اینبار، که من تا ...
دروازه ی شـــرم ِ تو دویــدن نتـوانم

بی تاب کمی خاطره بودم من و اکنون
تصـــویر همان خــاطره دیدن نتوانم

شبهای درازی که غـزل مونـس ما بود
شـاید تو فـراموش کنی ... مـن نتوانم

گفتـم نَسُــرایم غـزل ، آرام بگیــرم
افســوس که از عشــق بریدن نتـوانم